Ο έρωτας κάνει… ζήλιες

 

She thinks

Μοιάζει με τσίμπημα από μέλισσα. Δεν καταλαβαίνεις από που ήρθε ο πόνος, μέχρι να δεις την μέλισσα λίγο παραπέρα. Για μερικά λεπτά σε πιάνει πανικός, τρομάζεις. Μα μετά καταλαβαίνεις ότι δεν χρειαζόταν. Ήταν ένα απλό τσίμπημα. Σε μερικές ώρες θα περάσει.

Δεν ζηλεύω τις φίλες μου, ποτέ δεν έχω πει ότι θα θελα να είχα κάτι δικό τους ή ότι θα θελα να είμαι στην θέση τους. Όταν ήμουν μικρή είχα ζηλέψει τρομερά τα φορέματα που είχε η Κωνσταντίνα στην ντουλάπα της Barbie της και όταν το κατάλαβε η μαμά μου με βοήθησε να μαζέψω λεφτά για να πάρω την δική μου ντουλάπα.

Με τα αγόρια το πράγμα είναι πιο περίπλοκο. Ο έρωτας έχει μέσα του μεγάλες δόσεις κτητικότητας. Θες τον άλλον κατάδικο σου. Θες να σου επιβεβαιώνει τον ερωτά του με όλους τους τρόπους. Θες να είναι 100% μαζί σου. Για μένα όσο πιο πολύ ερωτευμένος είσαι τόσο πιο πολύ διεκδικείς τον άλλο. Ακόμα και από φανταστικές αντιπάλους. Ακόμα και από τα αγαπημένα του χόμπι.

Έχω ζηλέψει και με έχουν ζηλέψει. Έχω διεκδικήσει και με έχουν διεκδικήσει. Μα στις περισσότερες φορές βαρέθηκα στην μέση του έργου. Δεν είχε πλάκα. Σαν να το έκανα για να το κάνω. Σαν να έδινα ένα ουπς σε κάτι αδιάφορο μέσω της ζήλιας. Σαν να προσπαθούσα να δείξω ζήλια αντί να μπω στον κόπο να πείσω τον άλλον για τον ερωτά μου. Γιατί ίσως σε κάποιες περιπτώσεις η ένταση της ζήλιας να ήταν και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της σχέσης. Και είναι μεγάλη παγίδα αυτό.

Μιλάω για το παρελθόν γιατί νομίζω ότι εκείνο και οι εμπειρίες σου καθορίζουν τις συμπεριφορές σου.  Και τώρα πάω στο παρόν και σκέφτομαι ότι η ζήλια στον έρωτα δεν έχει να κάνει με ανασφάλειες. Δεν έχει να κάνει με το πόση εμπιστοσύνη έχω εγώ στα ωραία μου μάτια και στις καλές μου τις ατάκες. Στο πόσο κάνω τον άλλο να γελάει. Οκ, έχει λίγο να κάνει με το αν πιστεύεις ότι είσαι μπάζο και ότι ο άλλος μονίμως κοιτάζει αλλού και ανά πάσα στιγμή θα στην φέρει, αλλά αυτές υποθέτω είναι μεμονωμένες περιπτώσεις. Έχει να κάνει με το ότι απλά θες τον άλλο πολύ. Τελεία.

Ναι ζηλεύω. Ναι με τσιμπάει μια μέλισσα την ημέρα. Τουλάχιστον.  Και τι μπορείς να κάνεις αν η μέλισσα είναι στα κέφια της και δεν την έχεις πάρει χαμπάρι γιατί απλά έχεις κλείσει τα μάτια για να απολαύσεις άλλο ένα του φιλί;

He thinks

Ζήλια ε; What the fuck… Αν άκουγαν οι κολλητοί μου την ατάκα «ζήλεψα» από μένα θα τους έπιανε νευρικό γέλιο. Μάλλον θα πίστευαν ότι τους κάνω πλάκα. Όχι ότι δεν έχω ζηλέψει, αλλά ποτέ σε μια σχέση – ναι είναι περίεργο, αλλά ζηλεύω έναν φίλο που παίζει καλή κιθάρα, αλλά όχι έναν άγνωστο που την πέφτει στην κοπέλα μου! Οι άλλοι λένε ότι το παθαίνω αυτό γιατί ποτέ δεν ήμουν στο φουλ κόκκινο με κάποια. Εγώ λέω ότι το παθαίνω αυτό γιατί απλά είμαι πιο ρεαλιστής, ψύχραιμος και περνάω αρκετές πιθανές αντιδράσεις από το μιξεράκι της λογικής πρώτα.
Ναι, αν με ρώταγες πριν από περίπου ένα μήνα θα σου έλεγα ότι αγνοώ αυτό το συναίσθημα που κάνει τους άλλους έτοιμους να εκραγούν, τα μάτια τους να πεταχτούν έξω και μετατρέπουν τα νεύρα τους σε χορδές ηλεκτρικής κιθάρας. Αν με ρώταγες πριν από περίπου ένα μήνα όμως…
Τι είναι ζήλια; Δεν ξέρω να σου απαντήσω δίνοντάς σου τον ορισμό –και όχι δεν θα τον ψάξω στο google– αλλά μπορώ να σου πω δίνοντάς σου αυτά που κάνουν το μυαλό μου να νοιώθει περίεργα και το στομάχι μου έτοιμο να διαλυθεί. 
Ζήλια είναι… να βλέπω το βλέμμα κάποιου άλλου καρφωμένο πάνω σου (μόνο εγώ θέλω να σε κοιτάω έτσι)
Ζήλια είναι… να έρχονται μελαγχολικά κομμάτια στο κινητό σου από άλλους (κομμάτια που αρέσουν και σε εμένα πάρα πολύ)
Ζήλια είναι… να κοιτάζω παλιές όμορφες φωτογραφίες σου που έχουν τραβήξει άλλοι (εμείς πότε θα βγάλουμε τέτοιες;)
Ζήλια είναι… να ακούω σε όλες τις ιστορίες σου και την ύπαρξη ενός πρώην (μικρή, αλλά παραμένει ένα είδος ζήλιας)
Ζήλια είναι… να ξέρω ότι έχεις κάνει τόσα πράγματα με άλλους που σε κάνουν ευτυχισμένη (θέλω να είσαι ευτυχισμένη και μαζί μου)
Ζήλια είναι… να φανταστώ ότι μπορείς να αγκαλιάσεις/φιλήσεις/ερωτευτείς κάποιον άλλο όπως εμένα (αυτή η αγκαλιά/φιλη/έρωτας είναι δική μας. Και μόνο!)
Ναι, μάλλον κάτι ήξεραν τελικά οι φίλοι μου…